Jen plia ĝisdatiĝo de la lingvo-evoluado de mia ido.

Dum tiu periodo okazis nova evento: mia ido unuafoje kreis vorton, kiun mi ne uzas. Li kreis la verbon “forki” manĝante. Mi neniam uzas tian vorton sed simple “forko” aŭ “forkego”, certe pro influo de mia denaska lingvo, kiu ne permesas krei verbon per la radiko “fork”. En la postaj paragrafoj sekvas pliaj anekdotoj.

Vortoj

Kiam li respondas al miaj mallongaj simplaj demandoj, li ofte respondas en Esperanto. Ekzemple: “Ĉu tiu donaco estas por mi?”. Li respondas: “Por vi”, kaj ne plu “Por mi” kiel okazis antaŭ kelkaj monatoj.

Kiel dum la du lastaj jaroj, kelkaj vortoj ekzistas nur en Eo por li, ĉar mi multe pli uzas ilin ol aliaj personoj. Ekzemploj de tiuj vortoj estas “deklivo” kaj “petveturanto”. Mi scias ke kiel kutime post kelkaj monatoj li tamen uzos ilin en la franca.

Prononcado

Mi rimarkis du apartajn malfacilaĵojn pri prononcado:

• la longajn vortojn kiel “kalsoneto” aŭ “petveturanto”;
• la vortojn “scii” kaj “scienco”, pro la unuaj literoj “sc”.

Frazoj

Li kapablas diri tutajn simplajn frazojn, kiujn mi ofte uzas, ekzemple: “ĉu vi volas manĝi?”. Tio okazas nur se mi diras al li “en Esperanto”, krom por tiu frazo: “Mi tre amas vin.”, kiun li plej ofte uzas antaŭ peti al mi gravan aferon por li!

Kantoj

Li  iom malpli interesiĝas pri kantoj kaj do ne pliboniĝis por kanti en Eo.

Konscio pri dulingvismo kaj lingvoj

Jam de kelkaj monatoj mia ido ekkonsciis ke ekzistas pluraj lingvoj, kaj ke mi ne parolas kun li la saman lingvon ol la plejmulto.

Kiam li aŭdas homojn paroli en alia lingvo, li ĉiam demandas al mi en kiu lingvo ili parolis.

Kelkfoje li demandas al mi kiel oni diras iun vorton en Esperanto, eĉ se li konas la respondon. Kaj por ŝerci, li demandas iufoje legi “en la angla”, sciante ke mi ne bone parolas tiun lingvon kaj ne scipovas legi en la angla. Kiam li nepre volas ludi kun mi kaj ke mi malkonsentas, li provas demandi en Esperanto “mi petas”. Li certe pensas ke mi pli facile konsentos!